Οι διαγνωστικές εξετάσεις είναι απαραίτητες στην δυσκοιλιότητα;

Ο γιατρός μπορεί να ζητήσει από τον ασθενή να περιγράψει τη δυσκοιλιότητα του αναλυτικά. Δηλαδή τη διάρκεια των συμπτωμάτων, τη συχνότητα των κενώσεων, τη σύστασης των κοπράνων, την παρουσία αίματος στα κόπρανα και τις συνήθειες της τουαλέτας του, π.χ. πόσο συχνά και πού κάνει κενώσεις. Η καταγραφή των διατροφικών συνηθειών, η φαρμακευτική αγωγή και το επίπεδο της σωματικής δραστηριότητας ή της άσκησης, βοηθούν επίσης το γιατρό να καθορίσει την αιτία της δυσκοιλιότητας.

Η φυσική εξέταση μπορεί να περιλαμβάνει δακτυλική εξέταση, με γάντι που έχει λιπανθεί, προκειμένου ο γιατρός να αξιολογήσει τον μυϊκό τόνο που κλείνει τον πρωκτό (σφιγκτήρας του πρωκτού) για την ανίχνευση ευαισθησίας, απόφραξης ή αίματος. Σε ορισμένες περιπτώσεις, οι εξετάσεις αίματος και θυρεοειδή μπορεί να είναι απαραίτητες.
Οι εκτεταμένες εξετάσεις συνήθως προορίζονται μόνο για άτομα με σοβαρά συμπτώματα ή με ξαφνικές αλλαγές στον αριθμό και τη συνοχή των κενώσεων ή για όσους έχουν εντοπίσει αίμα στα κόπρανα και για τους ενήλικες μεγαλύτερης ηλικίας. Συγκεκριμένα, σε ενήλικες μεγαλύτερης ηλικίας, λόγω του αυξημένου κινδύνου καρκίνου του παχέος εντέρου, ο γιατρός μπορεί να χρησιμοποιήσει τις παρακάτω εξετάσεις για να αποκλειστεί η διάγνωση του καρκίνου:

• Η Ακτινογραφία με κλύσμα βαρίου
• Η Σιγμοειδοσκόπηση ή Κολονοσκόπηση
• Η Μελέτη διέλευσης παχέος εντέρου
• Οι Εξετάσεις ορθοπρωκτικής λειτουργίας

Μία ακτινογραφία με κλύσμα βαρίου περιλαμβάνει την προβολή του ορθού, του παχέος εντέρου και του κάτω μέρος του λεπτού εντέρου, για να εντοπιστούν τυχόν προβλήματα. Αυτή η εξέταση μπορεί να δείξει εντερική απόφραξη και Νόσο του Hirschsprung, που είναι η έλλειψη των νεύρων στο εσωτερικό του παχέος εντέρου.

Τη νύχτα πριν από τη εξέταση είναι απαραίτητη η «προετοιμασία του εντέρου», προκειμένου να καθαρίσει το κάτω πεπτικό σύστημα. Ο ασθενής πίνει περίπου 250 gr ενός ειδικού υγρού, κάθε 15 λεπτά, για περίπου 4 ώρες. Το υγρό αυτό ξεπλένει το έντερο. Ένα καθαρό έντερο είναι σημαντικό, γιατί ακόμα και μια μικρή ποσότητα κοπράνων στο παχύ έντερο μπορεί να κρύψει τα στοιχεία και να οδηγήσει σε μια ανακριβή εξέταση.

Επειδή το παχύ έντερο δεν εμφανίζεται καλά σε μια ακτινογραφία, ο γιατρός γεμίζει τα όργανα με βαριούχο υποκλυσμό, ένα υπόλευκο υγρό, για να κάνει ορατή την περιοχή. Μόλις το μείγμα επιστρώνεται στα όργανα, οι ακτινογραφίες αποκαλύπτουν το σχήμα και την κατάστασή τους. Ο ασθενής μπορεί να αισθανθεί κάποιες κοιλιακές κράμπες, όταν το βάριο γεμίζει το παχύ έντερο, αλλά συνήθως αισθάνεται δυσφορία λίγο μετά τη διαδικασία. Τα κόπρανα μπορεί να έχουν ένα υπόλευκο χρώμα για λίγες ημέρες μετά τις εξετάσεις.

Η εξέταση του ορθού και του κατώτερου παχέος εντέρου, σιγμοειδές, ονομάζεται Σιγμοειδοσκόπηση. Η εξέταση του ορθού και ολόκληρου του παχέος εντέρου ονομάζεται Κολονοσκόπηση.

Τη νύχτα πριν από τη Σιγμοειδοσκόπηση, ο ασθενής έχει συνήθως ένα υγρό γεύμα και λαμβάνει ένα κλύσμα, νωρίς το πρωί. Μπορεί επίσης να είναι αναγκαίο ένα ελαφρύ πρωινό και ένα κλύσμα καθαρισμού μία ώρα πριν από τη δοκιμή.

Ο γιατρός για να εκτελέσει τη Σιγμοειδοσκόπηση, χρησιμοποιεί ένα μακρύ, εύκαμπτο σωλήνα, με ένα φως στο τέλος, που ονομάζεται Σιγμοειδοσκόπιο. Με αυτό βλέπει το ορθό και το κατώτερο μέρος του παχέος εντέρου. Αρχικά, ο γιατρός κάνει δακτυλική εξέταση. Στη συνέχεια, εισάγει, μέσω του πρωκτού, το Σιγμοειδοσκόπιο στο ορθό έντερο και στο κατώτερο μέρος του παχέος εντέρου. Η διαδικασία μπορεί να προκαλέσει μια ήπια αίσθηση ότι θέλουμε κένωση καθώς και μία κοιλιακή πίεση. Μερικές φορές ο γιατρός γεμίζει τα όργανα με αέρα για να έχει καλύτερη άποψη, το οποίο μπορεί επίσης να προκαλέσει ήπιες κράμπες.

Τέλος, ο γιατρός για να εκτελέσει μια Κολονοσκόπηση, χρησιμοποιεί ένα ευέλικτο σωλήνα με ένα φως στο τέλος, που ονομάζεται Κολονοσκόπιο. Με αυτό μπορεί να δει το σύνολο του παχέος εντέρου. Αυτός ο σωλήνας είναι μακρύτερος από ένα Σιγμοειδοσκόπιο. Χρειάζεται η ίδια διαδικασία για τον καθαρισμό του εντέρου με αυτή της ακτινογραφίας με Βάριο. Ο ασθενής είναι ελαφρά ναρκωμένος πριν από την εξέταση. Κατά τη διάρκεια της εξέτασης, είναι ξαπλωμένος στο πλάι και ο γιατρός εισάγει το σωλήνα, μέσω του πρωκτού και του ορθού, στο παχύ έντερο. Εάν ο γιατρός παρατηρήσει κάποια ανωμαλία, μπορεί να χρησιμοποιήσει το Κολονοσκόπιο για να αφαιρέσει ένα μικρό κομμάτι του ιστού για εξέταση, βιοψία. Μετά τη διαδικασία, ο ασθενής μπορεί να αισθάνεται ότι έχει αέρια και πρήξιμο.

Η εξέταση αυτή, που προορίζεται για τα άτομα με χρόνια δυσκοιλιότητα, δείχνει πόσο καλά κινούνται τα τρόφιμα μέσω του παχέος εντέρου. Ο ασθενής καταπίνει κάποιες ειδικές κάψουλες που έχουν μικρά σημάδια, τα οποία είναι ορατά στην ακτινογραφία. Η κίνηση των σημαδιών μέσω του παχέος εντέρου παρακολουθείται με ακτινογραφίες στην κοιλιακή χώρα, οι οποίες λαμβάνονται συνήθως 3 έως 7 ημέρες μετά την κατάποση της κάψουλας. Κατά τη διάρκεια αυτής της εξέτασης, ο ασθενής ακολουθεί μια πλούσια σε φυτικές ίνες διατροφή.