Σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου – Η συσχέτιση με γυναικολογικά προβλήματα

/in /by

Το  σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου (αναφέρεται συχνότερα ως «σπαστική κολίτιδα» ή «σπαστικό κόλον») είναι μία λειτουργική διαταραχή του εντέρου (σύνδρομο), η οποία εκδηλώνεται με κοιλιακό άλγος, φούσκωμα και διαταραχές στις κενώσεις. Πρόκειται για μια χρόνια πάθηση, τα αίτια της οποία δεν έχουν αποσαφηνιστεί πλήρως, μιας και δεν εντοπίζονται βλάβες στους ιστούς του εντέρου ή αλλαγές στην ανατομία του. Προκειμένου να γίνει η διάγνωση της σπαστικής κολίτιδας, ο ασθενής πρέπει να υποβληθεί σε μια σειρά από εξετάσεις ώστε να αποκλειστούν άλλα πιθανά νοσήματα.

Το σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου παρουσιάζεται αρκετά συχνά, ιδιαίτερα στις δυτικές κοινωνίες, και περισσότερο στον αστικό πληθυσμό. Ανάλογα με τη χώρα, υπολογίζεται ότι 1 στους 6 έως και 1 στους 4 ανθρώπους παρουσιάζει συμπτώματα που συνδέονται με το συγκεκριμένο σύνδρομο. Στην Ελλάδα, υπολογίζεται ότι ένας στους πέντε ανθρώπους παρουσιάζει αντίστοιχα συμπτώματα.

Η νόσος παρουσιάζεται τόσο στις γυναίκες όσο και στους άνδρες, αλλά, όπως έχουν δείξει διεθνείς έρευνες, στις γυναίκες εμφανίζεται αρκετά συχνότερα (διπλάσια σε σχέση με τους άνδρες).

Κοινά συμπτώματα σε άνδρες και γυναίκες

Τα συμπτώματα της πάθησης, που αφορούν και τα δύο φύλα είναι:

  • αύξηση ή μείωση στην κινητικότητα του εντέρου
  • κόπρανα που μπορεί να είναι υδαρή ή σκληρά ή να περιέχουν βλέννα
  • διάρροια, δυσκοιλιότητα, ή συνδυασμό των δύο
  • αίσθηση ατελούς κένωσης
  • φούσκωμα, κράμπες, αέρια ή αίσθημα καύσου
  • αίσθηση δυσφορίας ή ναυτίας μετά την κατανάλωση ενός κανονικού γεύματος
  • συχνότερες «επείγουσες» επισκέψεις στην τουαλέτα
  • πόνος στο κάτω μέρος της πλάτης
  • συμπτώματα, τα οποία χειροτερεύουν μετά από την κατανάλωση τροφής

 

Τα συμπτώματα αυτά που μπορεί να είναι συνεχή και σταθερά, αλλά για τους περισσότερους ανθρώπους που πάσχουν από το σύνδρομο υπάρχουν περίοδοι εξάρσεων κι υφέσεων, και εμφανίζονται τουλάχιστον για 3 ημέρες κάθε μήνα.

Συμπτώματα στις γυναίκες

Όπως προαναφέραμε, οι γυναίκες είναι πιο πιθανό να διαγνωστούν με σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου απ’ ό, τι οι άνδρες. Γενικά, οι γυναίκες υποφέρουν από τα συμπτώματα του συνδρόμου κατά την αναπαραγωγική τους ηλικία και λιγότερο μετά τα 65 έτη. Επιπλέον, έχει παρατηρηθεί ότι οι γυναίκες με ΣΕΕ παρουσιάζουν συνήθως και περισσότερα γυναικολογικά προβλήματα.

Εμμηνόρροια

Για τις περισσότερες γυναίκες με ΣΕΕ τα συμπτώματα ποικίλλουν ανάλογα με τον εμμηνορρυσιακό τους κύκλο. Πριν από την περίοδο και κατά τη διάρκειά της, πολλές γυναίκες αναφέρουν μεγαλύτερο κοιλιακό πόνο και διάρροιες. Αντίθετα, μετά την ωορρηξία, τα συμπτώματα που εμφανίζονται συχνότερα είναι το φούσκωμα και η δυσκοιλιότητα.

Οι γυναίκες με σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου είναι πιο πιθανό να εμφανίσουν συμπτώματα, όπως:

  • πόνο στην πλάτη
  • επώδυνη έμμηνο ρύση
  • προεμμηνορροϊκό σύνδρομο
  • κόπωση
  • αϋπνία
  • κράμπες
  • ευαισθησίες σε τροφές

 

Εγκυμοσύνη

Περίπου το 30% με 35% των εγκύων γυναικών υποστηρίζουν ότι αισθάνονται αυξημένη καούρα, ναυτία, δυσκοιλιότητα ή αυξημένο αριθμό κενώσεων σε σχέση με την περίοδο προ της εγκυμοσύνης. Ωστόσο, δεν μπορούμε να γνωρίζουμε αν τα συμπτώματα αυτά συνδέονται με το ΣΕΕ ή οφείλονται στην πίεση που ασκεί το έμβρυο.

Ενδομητρίωση

Ενδομητρίωση είναι μία πάθηση, κατά την οποία το ενδομήτριο αναπτύσσεται εκτός της κοιλότητας της μήτρας. Αρκετές έρευνες έχουν δείξει ότι οι γυναίκες με ενδομητρίωση έχουν αυξημένα περιστατικά κατά τα οποία βιώνουν συμπτώματα συνδεόμενα με το ΣΕΕ.

Σεξουαλικές σχέσεις

Οι γυναίκες που πάσχουν από σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου είναι πιθανό να βιώσουν μία μείωση της σεξουαλικής επιθυμίας. Επίσης, ενδέχεται να αισθάνονται ενόχληση κατά τη διάρκεια της σεξουαλικής επαφής. Είναι αυτονόητο ότι τέτοιου είδος συμπτώματα έχουν ισχυρή επίδραση στις σεξουαλικές σχέσεις μιας γυναίκας, αλλά κυρίως στο πώς η ίδια βιώνει τη σεξουαλική επαφή.

Πώς το ΣΕΕ επηρεάζει την ποιότητα ζωής μιας γυναίκας

Από τα παραπάνω γίνεται σαφές ότι το σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου είναι μία κατάσταση, η οποία μπορεί να έχει σοβαρές επιπτώσεις στη ζωή μιας γυναίκας (αλλά φυσικά και στη ζωή των ανδρών). Η ανάγκη για συχνές επισκέψεις στην τουαλέτα, ο πόνος, η γενικότερη δυσφορία που προκαλείται καθιστούν πιο δύσκολο να είστε πλήρως λειτουργική στην εργασία, στο σπίτι, και σε μια σειρά από κοινωνικές περιστάσεις. Πολλές γυναίκες με ΣΕΕ καταλήγουν σε απομόνωση και, συχνά, αισθάνονται κατάθλιψη.

Προκειμένου μία γυναίκα να αποφύγει μια τέτοια κατάληξη, και προκειμένου να συνεχίσει να έχει μία καλή ποιότητα ζωής, απαιτείται να αντιμετωπίσει γρήγορα και ολιστικά το πρόβλημα του συνδρόμου. Η θεραπεία, συνήθως, περιλαμβάνει τροποποίηση των διατροφικών συνηθειών, τροποποίηση του τρόπου ζωής, φαρμακευτική αγωγή, πιθανώς και ψυχολογική υποστήριξη.

Σε κάθε περίπτωση, η αντιμετώπιση των συμπτωμάτων πρέπει να είναι εξατομικευμένη, και πάντα υπό την καθοδήγηση ενός εξειδικευμένου και έμπειρου ιατρού.

 

Το υγιές πεπτικό είναι «κλειδί» για το ανοσοποιητικό σύστημα

/in /by

Το πεπτικό μας σύστημα είναι από τα σημαντικότερα κλειδιά για την υγεία μας. Με την πάροδο των ετών αυξάνονται οι έρευνες και τα ευρήματα που αποδεικνύουν ότι ένα υγιές έντερο είναι απαραίτητη προϋπόθεση για να κρατήσουμε μακριά μια σειρά από ασθένειες.

Η παραπάνω παραδοχή αποτελεί πλέον κοινή γνώση για τους ειδικούς του γαστρεντερολογικού συστήματος, αλλά, πολλοί ασθενείς ξαφνιάζονται όταν ακούνε, για παράδειγμα, πως κοινές ασθένειες, όπως γρίπη, κρυολογήματα κ.ά, μπορούν να αποφευχθούν αν δώσουμε μεγαλύτερη προσοχή στην υγεία του εντέρου μας.

Και όμως, η υγεία του εντέρου είναι σημαντική τόσο για την υγεία του οργανισμού μας όσο και για τη συναισθηματική μας υγεία. Δεκάδες έρευνες έχουν δείξει ότι υπάρχει σύνδεση μεταξύ της υγείας του εντέρου και του ανοσοποιητικού συστήματος, της διάθεσής μας, της ψυχικής μας υγείας, αυτοάνοσων νοσημάτων, δερματικών παθήσεων, καρκίνου και ενδοκρινών διαταραχών.

Το 70% της ανοσολογικής απόκρισης στηρίζεται στο έντερο

Κάποτε το έντερό μας θεωρούνταν ένα μάλλον «απλό» σύστημα του οργανισμού,  αποτελούμενο ουσιαστικά από έναν μακρύ σωλήνα για να περνάει η τροφή μας, να απορροφάται, και στη συνέχεια να αποβάλλεται. Στην πραγματικότητα βέβαια, το εντερικό σύστημα είναι ένα από τα πολυπλοκότερα συστήματα του οργανισμού.

Μάλιστα, μία έρευνα έχει επισημάνει ότι στο έντερό μας «στεγάζεται» το 70% του ανοσοποιητικού μας συστήματος. Έτσι, διατηρώντας το έντερό μας υγιές, διασφαλίζουμε και τη γενικότερη υγεία μας.

Το έντερό μας είναι γεμάτο με βακτήρια, τα οποία είναι απαραίτητα για να κρατάνε μακριά από τον οργανισμό μας βλαβερούς εισβολείς, όπως βακτήρια και ιούς, και να φροντίζουν ώστε να αποβάλλονται οι τοξίνες.

Κάθε άνθρωπος έχει στο έντερό του 300 έως 500 διαφορετικά είδη βακτηρίων. Ενώ κάποια από αυτά μπορεί να είναι βλαβερά, στην πλειοψηφία τους είναι ευεργετικά και απαραίτητα για τη διατήρηση της υγείας του οργανισμού.

Πώς θα διατηρήσουμε το έντερό μας υγιές

Η διατήρηση της εντερικής υγείας είναι κρίσιμη για τη διατήρηση της συνολικής υγείας. Υπάρχουν πολλές «συστάσεις» και «tips» από διαφόρους ειδικούς και μη, αλλά κάποιος πρέπει να είναι προσεκτικός στο τι επιλέγει. Και σε κάθε περίπτωση, πρέπει να συμβουλευτεί κάποιον ειδικό πριν αποφασίσει να ακολουθήσει κάποια δίαιτα ή κάποια αγωγή.

Σε γενικές γραμμές, οι συμβουλές που μπορούν να βρουν εφαρμογή στις περισσότερες περιπτώσεις είναι:

  • Τρώμε περισσότερες φυτικές ίνες: η κατανάλωση τροφών που είναι πλούσιες σε φυτικές ίνες βοηθάει τόσο στη διατήρηση της φυσιολογικών επιπέδων σακχάρου όσο και στο να έχουμε φυσιολογικές κενώσεις
  • Μένουμε ενυδατωμένοι: η σωστή ενυδάτωση του οργανισμού είναι απαραίτητη για μια σειρά από λειτουργίες αλλά και για την καλύτερη λειτουργία του εντέρου
  • Καταναλώνουμε καλά λιπαρά: τα καλά λιπαρά που τα βρίσκουμε στους ξηρούς καρπούς, στο ελαιόλαδο, στο αβοκάντο, και στα λιπαρά ψάρια, είναι σημαντικά για την υγεία μας καθώς μειώνουν τη φλεγμονή στο έντερο και τον οργανισμό, ενισχύουν το ανοσοποιητικό, και βοηθούν στην βελτίωση της διάθεσης
  • Φροντίζουμε να λαμβάνουμε προβιοτικά: τα προβιοτικά είναι σημαντικά για την υγεία του εντέρου, γι’ αυτό φροντίζουμε στη διατροφή μας να περιλαμβάνονται τροφές που τα περιέχουν, όπως το γιαούρτι, το κεφίρ, τα τουρσιά, ο αρακάς, η μαύρη σοκολάτα, οι ελιές κ.ά
  • Δεν αμελούμε την άσκηση: Η άσκηση αυξάνει την κυκλοφορία του αίματος σε όλα τα όργανα, βοηθώντας τα να λειτουργούν πιο αποτελεσματικά. Επιπλέον, με την άσκηση δημιουργούνται πιο υγιή τοιχώματα στο έντερο
  • Διατηρούμε ένα υγιές βάρος: Ακόμη και μια μικρή αύξηση στο σωματικό βάρος έχει συνδεθεί με την εμφάνιση γαστροοισοφαγικής παλινδρόμησης. Διατηρώντας ένα φυσιολογικό βάρος μειώνεται η πίεση στο πεπτικό σύστημα

Πόσο διαρκούν οι αιμορροΐδες; (Πότε πρέπει να σκεφτείτε την επέμβαση)

/in , /by

Οι αιμορροΐδες μπορούν να προκαλέσουν πόνο και να κάνουν απλές καθημερινές δραστηριότητες, όπως το να καθόμαστε ή να περπατάμε, άβολες, ακόμη και δύσκολες. Πόσο όμως διαρκούν οι  αιμορροΐδες, άρα και τα συμπτώματά τους, και πώς μπορούμε να τις αντιμετωπίσουμε;

Καταρχάς, να διευκρινίσουμε πως οι αιμορροΐδες δεν αποτελούν πάθηση, ούτε πρόβλημα. Είναι φυσιολογικό μέρος του σώματός μας, και τις έχουμε από τη γέννησή μας. Ο ρόλος τους είναι να στεγανοποιούν το έντερο στο σημείο που συνδέεται με τον πρωκτό, ώστε να μην υπάρχει διαρροή. Αυτό το φυσιολογικό μέρος του σώματος, ορισμένες φορές, πρήζεται και παραμορφώνεται.

Σε αυτή την περίπτωση λέμε ότι το άτομο έχει αιμορροϊδοπάθεια, δηλαδή μη φυσιολογικές αιμορροΐδες. Η αιμορροϊδοπάθεια, είναι μία κατάσταση που βιώνει ένα μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού – άνω του 60% – και ιδιαίτερα στις δυτικές κοινωνίες.

Διάρκεια

Η διάρκεια της αιμορροϊδοπάθειας δεν μπορεί να διευκρινιστεί. Αιμορροΐδες που εμφανίζονται ελάχιστα πρησμένες, μπορούν να υποχωρήσουν εντός ολίγων ημερών χωρίς να χρειαστεί κάποια θεραπεία, και χωρίς εν τω μεταξύ να προκαλούν ιδιαίτερο πόνο ή ενόχληση. Πιο μεγάλες, εξωτερικές  αιμορροΐδες μπορεί να χρειαστούν περισσότερο χρόνο για να θεραπευτούν και να υποχωρήσουν, και μέχρι να γίνει αυτό μπορεί να προκαλούν δυσφορία και πόνο.

Πολύ συχνά οι αιμορροΐδες έρχονται και φεύγουν, έχουμε δηλαδή μία σχεδόν περιοδική εμφάνιση της αιμορροϊδοπάθειας.

Εάν οι αιμορροΐδες δεν υποχωρήσουν μετά από μερικές ημέρες από την εμφάνισή τους, ή επανέρχονται συχνά, τότε είναι απαραίτητο να δείτε έναν γιατρό, και να εξετάσετε το ενδεχόμενο να θεραπεύσετε μόνιμα την αιμορροϊδοπάθειά σας.

Οι κυριότεροι παράγοντες κινδύνου για τη σοβαρή ή επαναλαμβανόμενη αιμορροϊδοπάθεια είναι:

  • η μη πρόσληψη αρκετών φυτικών ινών από τη διατροφή
  • η παχυσαρκία (ακόμη και λίγα παραπανίσια κιλά)
  • η εγκυμοσύνη
  • η χρόνια δυσκοιλιότητα
  • η χρόνια διάρροια
  • το να καθόμαστε παρατεταμένα στην τουαλέτα
  • η λήψη ορισμένων φαρμάκων
  • το να σφιγγόμαστε όταν προσπαθούμε να αφοδεύσουμε
  • η γήρανση των μυών

Κάποιοι από τους παραπάνω παράγοντες μπορεί να καθιστούν δύσκολη την επούλωση των αιμορροΐδων, επιτρέποντας στο πρόβλημα να διαρκέσει παραπάνω.

Καλοκαίρι και ζέστη: Με ποια φρούτα και λαχανικά μπορείτε να ενυδατώσετε καλύτερα τον οργανισμό σας

/in /by

Σε καθημερινή βάση έχουμε ανάγκη από υγρά κατά μέσο όρο 3.7 λίτρα οι άνδρες και 2,7 λίτρα οι γυναίκες. Το μεγαλύτερο μέρος αυτών προέρχεται από το νερό και τα ροφήματα. Ένα μέρος όμως, που υπολογίζεται στο 20%, πρέπει να προέρχεται από τη διατροφή μας. Να το προσλαμβάνουμε, δηλαδή, τρώγοντας. Και ειδικά το καλοκαίρι, που κινδυνεύουμε από αφυδάτωση. Ή σε περιπτώσεις όπου μπορεί να ασκούμαστε πολύ και να αφυδατώνουμε τον οργανισμό μας.
Οι τροφές από τις οποίες προσλαμβάνουμε νερό, είναι τα φρούτα και τα λαχανικά, τα οποία για τον λόγο αυτό λέγονται και ενυδατικά. Κάποια από τα πιο βασικά από αυτά, περιλαμβάνουν τα εξής:

1. Αγγούρι -Περιεκτικότητα σε νερό: 95%
Τα έχουμε συνηθίσει σε σαλάτες, αλλά είναι καλό να τα καταναλώνουμε και ως σνακ είτε ακόμη και ως χυμό, καθώς έχουν 95% περιεκτικότητα σε νερό, μικρή περιεκτικότητα σε φυτικές ίνες και βιταμίνη C.

2. Σέλινο – Περιεκτικότητα σε νερό: 95,43%
Αυτό το ανοιχτό πράσινο, τραγανό λαχανικό έχει χαμηλές θερμίδες, πρωτεΐνες και υδατάνθρακες, αλλά είναι πλούσιο σε φυτικές ίνες. Παρέχει επίσης βιταμίνες Α και K, καθώς και φυλλικό οξύ και κάλιο.

3. Ντομάτα – Περιεκτικότητα σε νερό: 94.52%
Αν και πολλοί άνθρωποι θεωρούν την ντομάτα λαχανικό, βοτανολογικά θεωρείται φρούτο. Όπου όμως και να το κατατάξουμε, η ντομάτα είναι πλούσια σε φυτικές ίνες, βιταμίνες C και K, φυλλικό οξύ και κάλιο. Ενώ περιέχει και λυκοπένιο, το οποίο βοηθά στην πρόληψη της βλάβης των κυττάρων.

4. Πράσινο κολοκύθι – Περιεκτικότητα σε νερό: 92,73%
Εκτός από βιταμίνη C και φυτοθρεπτικά συστατικά, το πράσινο κολοκυθάκι, είναι πλούσιο σε μαγνήσιο, το μέταλλο που προστατεύει το σώμα μας από ελεύθερες ρίζες, ενώ προάγει την παραγωγή κολλαγόνου και τη διατήρηση της υγείας οστών και δοντιών.

5. Καρπούζι – Περιεκτικότητα σε νερό: 91,45%
Το καρπούζι, με 92% περιεκτικότητα σε νερό, δεν ήταν τυχαία το αγαπημένο σνακ της παραλίας κάποτε. Εκτός από γευστικό και δροσιστικό, είναι επίσης και πηγή βιταμίνης C, ενώ περιέχει και λυκοπένιο, το οποίο δρα αντιοξειδωτικά.

6. Πράσινα φυλλώδη λαχανικά – Περιεκτικότητα σε νερό: 91,4%
Τα πράσινα φυλλώδη λαχανικά είναι θρεπτικά, χαμηλά σε θερμίδες και υψηλά σε περιεκτικότητα νερού. Χωνεύονται εύκολα από το σώμα, προσφέροντας φυλλικό οξύ, βιταμίνη C, φυτικές ίνες και β-καροτένιο, το οποίο δρα ευεργετικά για την υγεία των ματιών και του δέρματος.

7. Φράουλες – Περιεκτικότητα σε νερό: 90,95%
Έχουν υψηλή περιεκτικότητα σε νερό, αλλά και σε βιταμίνη C, ενώ είναι επίσης πλούσιες σε φυτικές ίνες και αντιοξειδωτικά. Βοηθούν στην ενυδάτωση, αλλά και στη μείωση του οξειδωτικού στρες.

8. Πεπόνι – Περιεκτικότητα σε νερό: 89,82%
Το πεπόνι αποτελεί καλή πηγή καλίου και βιταμίνης C. Περιέχει επίσης φυλλικό οξύ, μαγνήσιο και βιταμίνη Κ.

9. Μπρόκολο- Περιεκτικότητα σε νερό: 89,3%
Το μπρόκολο μπορεί να μην είναι το πρώτο λαχανικό που μας έρχεται στο μυαλό όταν σκεφτόμαστε ενυδατικές τροφές, αλλά αυτό το σταυρανθές είναι σχεδόν 90% νερό. Περιέχει πολλά διαφορετικά αντιοξειδωτικά και είναι επίσης πηγή φυτικών ινών, σιδήρου, καλίου, βιταμίνης C και βιταμίνης Κ.

10. Ροδάκινα – Περιεκτικότητα σε νερό: 89%
Τα ροδάκινα εκτός από γευστικά και ενυδατικά, είναι και θρεπτικά καθώς περιέχουν βιταμίνες A και C, οι οποίες βελτιώνουν την υγεία του δέρματος.

11. Λεμόνια – Περιεκτικότητα σε νερό: 88-89%
Τα λεμόνια είναι πλούσια σε βιταμίνη C και φλαβονοειδή, βοηθούν στην αποκατάσταση της ισορροπίας του PH και έχουν αντιοξειδωτική δράση, με οφέλη για ο ανοσοποιητικό και το δέρμα. Αν προστίθεται κατά καιρούς στο νερό μας σαν ρόφημα, προάγει και την κατανάλωση νερού.

12. Καρότα – Περιεκτικότητα σε νερό: 88,29%
Με το έντονο πορτοκαλί χρώμα τους, τα καρότα περιέχουν μεγάλη ποσότητα βήτα καροτίνης ή βιταμίνης Α. Άλλες ποικιλίες, όπως μωβ και λευκά καρότα, συνήθως έχουν πορτοκαλί πυρήνα. Αυτό τα καθιστά επίσης μια μεγάλη πηγή βιταμίνης Α. Είναι επίσης μια καλή πηγή καλίου, φυλλικού οξέος, βιταμίνης Κ και φυτικών ινών

13. Πορτοκάλια – Περιεκτικότητα σε νερό: 86,75%
Γνωστά για την περιεκτικότητα τους σε βιταμίνη C, τα πορτοκάλια είναι επίσης πλούσια σε φυτικές ίνες και κάλιο. Τα εσπεριδοειδή μπορούν επίσης να βοηθήσουν το σώμα να απορροφήσει σίδηρο από άλλα τρόφιμα. Τα πορτοκάλια περιέχουν επίσης αρκετές βιταμίνες Β, μαγνήσιο, σελήνιο και χαλκό.

14. Ανανάς – Περιεκτικότητα σε νερό: 86%
Αυτό το ακανθωτό, τροπικό φρούτο είναι γεμάτο από θρεπτικά συστατικά, συμπεριλαμβανομένης της βιταμίνης C. Περιέχει επίσης μαγνήσιο, κάλιο, μαγγάνιο και βιταμίνες Β. Περιέχει όμως και βρομελίνη, ένα ένζυμο με αντιφλεγμονώδη δράση. (Μερικοί άνθρωποι χρησιμοποιούν βρομελίνη για να βοηθήσουν στη θεραπεία της ιγμορίτιδας, της οστεοαρθρίτιδας και των πεπτικών προβλημάτων.)

15. Μήλα- Περιεκτικότητα σε νερό: 85,56%
Τα μήλα διατίθενται σε πολλές ποικιλίες, από βαθύ κόκκινο και τραγανό και έως πράσινο και κριτσανιστό. Γενικά, τα μήλα είναι μια καλή πηγή νερού, αλλά περιέχουν επίσης πολλές φυτικές ίνες, βιταμίνη C και αντιοξειδωτικά, όπως η κουερσετίνη και η κατεχίνη.

 

Πρωκτίτις: Αίτια, Συμπτώματα, Θεραπεία

/in /by

Τι είναι η πρωκτίτιδα;

Πρωκτίτιδα ονομάζεται η φλεγμονή που αναπτύσσεται στην εσωτερική επιφάνεια του πρωκτού και σε μέρος του ορθού. Μπορεί να είναι μικρής διάρκειας (οξεία) ή μεγάλης διάρκειας (χρόνια). Οι άνθρωποι που πάσχουν από πρωκτίτιδα, βιώνουν έντονο πόνο και ενόχληση στη περιοχή και, συχνά, αισθάνονται μία έντονη επιθυμία για κένωση.

Από τι προκαλείται;

Υπάρχουν αρκετές αιτίες που προκαλούν πρωκτίτιδα. Οι πιο βασικές είναι:

  • Παρενέργεια θεραπειών για άλλες ασθένειες (ακτινοθεραπεία, θεραπεία με αντιβιοτικά κ.λπ.)
  • Νόσος του Crohn
  • Ελκώδης κολίτιδα
  • Σεξουαλικώς μεταδιδόμενες λοιμώξεις
  • Βακτηριακές λοιμώξεις
  • Τραυματισμός πρωκτού/ορθού (εξαιτίας πρωκτικού σεξ, χρήσης πρωκτικών βοηθημάτων ή κλύσματος)
  • Αλλεργίες
  • Δυσλειτουργία νεύρων του ορθού

Συμπτώματα και διάγνωση

Τα κύρια συμπτώματα της πρωκτίτιδας περιλαμβάνουν:

  • Αίσθημα ατελούς κένωσης και διαρκή επιθυμία για αφόδευση
  • Δυσκοιλιότητα
  • Αιμορραγία ορθού
  • Πόνος στο ορθό και τον πρωκτό
  • Πόνος στην κοιλιακή χώρα (στην αριστερή πλευρά)
  • Παρουσία βλέννας στα κόπρανα
  • Διάρροια

Η διάγνωση της πάθησης γίνεται με πρωκτοσκόπηση και σιγμοειδοσκόπηση. Έτσι, ο γιατρός μπορεί να δει στο εσωτερικό του ορθού για την ύπαρξη φλεγμονής και να διαγνώσει την πρωκτίτιδα. Μπορεί επίσης να αφαιρέσει ένα μικρό κομμάτι ιστού από το ορθό για να εξεταστεί στο εργαστήριο για βακτήριο, μύκητα ή ιό, προκειμένου να προσδιοριστεί και η αιτία της φλεγμονής. Ο προσδιορισμός της αιτίας είναι σημαντικός για τον προσδιορισμό της κατάλληλης θεραπείας.

Θεραπεία της πρωκτίτιδας

Η πρωκτίτιδα, συνήθως, αντιμετωπίζεται με τη χορήγηση φαρμακευτικής αγωγής και αλλαγές στον τρόπο ζωής του ασθενούς. Στόχος είναι σε αρχική φάση να μειωθεί ο πόνος και η φλεγμονή και στη συνέχεια να αντιμετωπιστεί η αιτία που την προκαλεί.

Η αιτία της πρωκτίτιδας καθορίζει και τον τρόπο θεραπευτικής αντιμετώπισής της:

Φαρμακευτική αγωγή

Η φαρμακευτική αγωγή που θα λαμβάνει ο ασθενής εξαρτάται από τα συμπτώματα και την αιτία της πάθησης, και περιλαμβάνει μια σειρά από φάρμακα. Ειδικά φάρμακα για τη μείωση πόνου και φλεγμονής, διαφορετικά για την αντιμετώπιση βακτηριακών λοιμώξεων και σεξουαλικώς μεταδιδόμενων νοσημάτων, και διαφορετικά αν η αιτία είναι η νόσος του Crohn.

Ταυτόχρονα, με τη φαρμακευτική αγωγή που θα σας χορηγήσει ο γιατρός σας, ενδεχομένως σας προτείνει και ορισμένες αλλαγές στη διατροφή σας και στον τρόπο ζωής σας. Πλύσεις με χλιαρό νερό στην περιοχή, κάποιες φορές κατά τη διάρκεια της ημέρας, ενδέχεται να αποτελέσουν επίσης μέρος της αγωγής σας.

Χειρουργική αντιμετώπιση

Η χειρουργική αντιμετώπιση της πρωκτίτιδας επιλέγεται σπάνια και μόνο όταν είναι απολύτως απαραίτητο. Τέτοιες περιπτώσεις είναι όταν η πρωκτίτιδα είναι χρόνια και επίσης όταν αιτία μπορεί να είναι κάποιο αυτοάνοσο νόσημα (Crohn, Ελκώδης κολίτιδα), το οποίο να έχει προκαλέσει σοβαρή ζημιά, οπότε απαιτείται να αφαιρεθεί χειρουργικά το κομμάτι του εντέρου που έχει υποστεί τη βλάβη.

Πώς επηρεάζει ο καύσωνας το ανθρώπινο σώμα;

/in /by

Σε πολλούς ανθρώπους μπορεί να αρέσει η ζέστη, σε κανέναν όμως δεν αρέσει ο καύσωνας και πώς θα μπορούσε, αφού σε αυτά τα επίπεδα ζέστης το ανθρώπινο σώμα καταβάλλεται σημαντικά.

Ένας ειδικός από το CDC (το αντίστοιχο ΚΕΛΠΝΟ της Αμερικής) εξηγεί πώς η θερμότητα μπορεί να αποβεί μοιραία και γιατί οι ανεμιστήρες είναι άχρηστοι ενόψει πραγματικά υψηλών θερμοκρασιών

Η αλλαγή του κλίματος υπόσχεται να φέρει μαζί της μακρύτερα και πιο ζεστά καλοκαίρια σε πολλά μέρη του πλανήτη. Ο Ιούνιος του 2020 αποδείχθηκε ο τέταρτος  πιο θερμός μήνας που καταγράφηκε ποτέ – παγκοσμίως – αναφέρουν οι επιστήμονες. Με περισσότερα κύματα θερμότητας στον ορίζοντα, και ένα μεγάλο που σάρωσε πέρυσι μεγάλο μέρος των ΗΠΑ, ο κίνδυνος προβλημάτων υγείας που σχετίζονται με τη θερμότητα έχει επίσης αυξηθεί.

Η θερμική εξάντληση (εξάντληση από τη θερμότητα) είναι μια σχετικά κοινή αντίδραση στην έντονη θερμότητα και μπορεί να περιλαμβάνει συμπτώματα, όπως ζάλη, κεφαλαλγία και λιποθυμία. Συνήθως μπορεί να αντιμετωπιστεί με ξεκούραση, δροσερό περιβάλλον και ενυδάτωση (συμπεριλαμβανομένου της αναπλήρωσης ηλεκτρολυτών, που είναι απαραίτητοι για μυϊκές και άλλες λειτουργίες του σώματος). Η θερμοπληξία είναι πιο σοβαρή και απαιτεί ιατρική φροντίδα – συχνά συνοδεύεται από ξηρό δέρμα, θερμοκρασία σώματος πάνω από 39 βαθμούς Κελσίου, σύγχυση και μερικές φορές ασυνειδησία.

Η ακραία θερμότητα προκαλεί κατά μέσο όρο, κάθε χρόνο στις ΗΠΑ, 688 θανάτους, σύμφωνα με τα Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων (CDC). Αλλά όταν παρατεταμένα κύματα θερμότητας πλήττουν μια περιοχή, προκαλούνται και σοβαρές επιπτώσεις στην υγεία, όπως είναι η θερμοπληξία και οι σοβαρές βλάβες στα ζωτικά όργανα.

Το κύμα θερμότητας του Σικάγου το καλοκαίρι του 1995 σκότωσε περίπου 692 άτομα και έστειλε τουλάχιστον 3.300 άτομα στα επείγοντα. Μια μελέτη παρατήρησης ορισμένων από αυτούς τους ασθενείς αποκάλυψε ότι 28% που είχαν διαγνωστεί τότε με σοβαρή θερμοπληξία πέθαναν εντός ενός έτους μετά από την εισαγωγή στο νοσοκομείο, ενώ και οι περισσότεροι που αρχικά επέζησαν από τις υψηλές θερμοκρασίες είχαν «μόνιμη απώλεια ανεξάρτητης λειτουργίας», σύμφωνα με μια μελέτη του 1998 για το κύμα θερμότητας, που δημοσιεύτηκε στο Archives of Internal Medicine  (Αρχεία Εσωτερικής Παθολογίας).

Καθώς οι θερμοκρασίες παραμένουν υψηλότερες από την υγιή εσωτερική θερμοκρασία του σώματός μας, για μεγαλύτερες χρονικές περιόδους, θα μπορέσουμε οι άνθρωποι να αντέξουμε τη θερμότητα;

Μιλήσαμε με τον Mike McGeehin, διευθυντή του προγράμματος περιβαλλοντικών κινδύνων και επιπτώσεων στην υγεία του CDC, για να μάθουμε γιατί – και πώς – μια ζεστή, ηλιόλουστη καλοκαιρινή μέρα μπορεί να μας ξεκάνει.

Πώς αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι τη θερμότητα;

Οι δύο τρόποι με τους οποίους αντιμετωπίζουμε τη θερμότητα είναι η εφίδρωση και η αναπνοή.

Τελικά είναι η θερμότητα ή η υγρασία ο πραγματικός «δολοφόνος»;

Η υγρασία είναι ένας τεράστιος παράγοντας. Εάν υπάρχουν εξαιρετικά υψηλές θερμοκρασίες και υψηλή υγρασία, ένα άτομο θα ιδρώνει, αλλά ο ιδρώτας δεν θα στεγνώνει στο δέρμα. Γι ‘αυτό δεν έχει σημασία μόνο η θερμότητα αλλά ο συνδυασμός θερμότητας και υγρασίας. Αυτός ο συνδυασμός είναι που καθορίζει αυτό που λέμε «αίσθηση θερμοκρασίας».

Πάνω από συγκεκριμένα όρια τόσο για τη θερμοκρασία όσο και για την υγρασία, προφανώς αυξάνεται η θνησιμότητα.

Ο άλλος σημαντικός παράγοντας όσον αφορά τη θερμοκρασία που προκαλεί τόσο τη θνησιμότητα όσο και τη νοσηρότητα είναι η θερμοκρασία που διατηρείται κατά το βράδυ. Εάν η θερμοκρασία παραμείνει αυξημένη όλη τη νύχτα, τότε είναι που βλέπουμε αύξηση των θανάτων. Το σώμα καταβάλλεται επειδή δεν παίρνει την ανακούφιση που χρειάζεται.

Τι είδους επιπτώσεις έχει η ακραία, παρατεταμένη θερμότητα στο ανθρώπινο σώμα;

Τα συστήματα στο ανθρώπινο σώμα που του επιτρέπουν να προσαρμόζεται στη θερμότητα καταβάλλονται. Όταν ένα άτομο εκτίθεται σε θερμότητα για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα, το πρώτο πράγμα που διακόπτεται είναι η εφίδρωση.  Γνωρίζουμε ότι όταν ο ιδρώτας στεγνώνει από τον αέρα, υπάρχει ψυκτική επίδραση στο σώμα. Μόλις ένα άτομο σταματήσει να ιδρώνει, σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα περνά από τη θερμική εξάντληση, στη θερμοπληξία.

Τι συμβαίνει κατά τη μετάβαση από τη θερμική εξάντληση στη θερμοπληξία;

Αρχικά προκαλείται πολύ έντονη εφίδρωση, στη συνέχεια αυτός ο μηχανισμός διακόπτεται (σταματάμε να ιδρώνουμε) και το σώμα γίνεται πολύ ζεστό. Η κατάσταση αυτή αρχίζει να επηρεάζει τον εγκέφαλο, και τότε αρχίζουμε να παθαίνουμε σύγχυση σε βαθμό ώστε να καταλήξουμε να πάθουμε ασυνειδησία (απώλεια συνείδησης).

Ποιες άλλες περιοχές του σώματος επηρεάζει αυτή η υπερβολική υπερθέρμανση;

Καθώς η θερμοκρασία του σώματος αυξάνεται πολύ γρήγορα, επηρεάζεται το κεντρικό νευρικό σύστημα και το κυκλοφορικό σύστημα.

Σε μέρη όπου έχουν υπάρξει παρατεταμένα κύματα θερμότητας, υπάρχει πιθανώς μια ευρεία επίδραση σε πολλά συστήματα οργάνων. Από τα κύματα θερμότητας που έχουν μελετηθεί, όπως στο Σικάγο, έχουμε δει ότι αυξάνονται οι  επισκέψεις στα επείγοντα αλλά και οι νοσηλείες για προβλήματα που δεν τα έχουμε συσχετίσει με τη θερμότητα, όπως είναι τα προβλήματα στα νεφρά.

Αλλά αυτό είναι κάτι που δεν έχει μελετηθεί πολύ. Ένας από τους λόγους γι ‘αυτό είναι το κύριο επίκεντρο των μελετών είναι η θνησιμότητα από τα κύματα θερμότητας και όχι τόσο η νοσηρότητα.  Αυτό θα απαιτούσε παρακολούθηση των ατόμων που νοσηλεύονται από θερμική εξάντληση ή θερμοπληξία, τόσο κατά τη διάρκεια νοσηλείας όσο και μελλοντικά.

Προτού κάποιος πάθει πλήρη θερμοπληξία, ποιες είναι οι πρώτες αντιδράσεις του σώματος στην υπερβολική θερμότητα;

Ο δερματικός ερεθισμός (δρωτσίλα) και οι κράμπες των μυών είναι πρώιμα σημάδια στα άτομα που καταβάλλονται από τη θερμότητα. Εάν αυτά δεν αντιμετωπιστούν, μπορεί να επέλθουν πιο σοβαρά συμπτώματα.
Οι κράμπες των μυών μπορεί να οφείλονται σε διάφορα προβλήματα, όπως στο ότι οι ηλεκτρολύτες δεν φτάνουν στους μυς. Οι άνθρωποι πρέπει να γνωρίζουν ότι όταν το δέρμα αρχίζει να γίνεται κόκκινο και ξηρό, αυτό είναι ένδειξη σοβαρής επίδρασης από τη θερμότητα.

Ποιοι άνθρωποι είναι πιο ευάλωτοι σε υψηλές θερμοκρασίες;

Οι ηλικιωμένοι που ζουν σε αστικά κέντρα, απομονωμένοι και χωρίς πρόσβαση σε κλιματισμό. Τα παχύσαρκα άτομα, αλλά και τα άτομα που λαμβάνουν ορισμένα φάρμακα. Κίνδυνο όμως μπορεί να διατρέξει και οποιοδήποτε ασκείται ή εργάζεται στη ζέστη.

Ποια φάρμακα μπορούν να κάνουν το σώμα πιο ευαίσθητο σε υπερβολική ζέστη;

Στη μελέτη από το κύμα θερμότητας του Σικάγο το 1995, διαπιστώσαμε ότι τα κάποια από τα φάρμακα που είχαν τέτοια επίδραση ήταν τα διουρητικά για την υψηλή αρτηριακή πίεση, και οι β-αποκλειστές – ορισμένες μελέτες έδειξαν ότι τα άτομα που τα παίρνουν ενδέχεται να διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο.

Υπάρχουν κάποιες μελέτες που έχουν δείξει ότι ορισμένα φάρμακα ψυχικής υγείας μπορεί να επηρεάσουν την ικανότητα ενός ατόμου να αντιμετωπίσει τη ζέστη. Αλλά αυτό είναι δύσκολο να το καταλάβεις. Όταν εξετάζετε τον αριθμό των ανθρώπων που πεθαίνουν σε ένα κύμα θερμότητας και τον αριθμό των ατόμων που παίρνουν αυτά τα φάρμακα, οι αριθμοί μπορούν να γίνουν αρκετά μικροί αρκετά γρήγορα.

Ποια είναι η πιο υψηλή θερμοκρασία που μπορεί να ανεχθεί ένας υγιής άνθρωπος;

Δεν το ξέρουμε αυτό – κανείς δεν το ξέρει αυτό. Υπάρχουν διαφορετικοί άνθρωποι, διαφορετικές υγρασίες, διαφορετικοί τύποι θερμοκρασίας.

Δεν έχουμε εξελιχθεί για να αντιμετωπίσουμε τον εξαιρετικά καυτό καιρό;

Σίγουρα οι κοινωνίες έχουν εξελιχθεί στην αντιμετώπιση της θερμότητας – και αυτό χάρη στα κλιματιστικά. Ο νούμερο ένα παράγοντας που μειώνει τη θνησιμότητα εξαιτίας της θερμότητας, είναι η πρόσβαση στον κλιματισμό.

Έχω διαβάσει ότι οι ανεμιστήρες δεν αποδίδουν για να αποτρέψουν την υπερθέρμανση του σώματος, σε πολύ ζεστές θερμοκρασίες…

Όχι μόνο δεν αποδίδουν, αλλά το κάνουν ακόμη χειρότερο. Τους συγκρίνουμε με έναν φούρνο που ψήνει με αέρα. Φυσώντας ζεστό αέρα σε ένα άτομο, θερμαίνεται αντί να δροσίζεται.

Οι σύγχρονοι άνθρωποι παραμελούν να κάνουν κάτι που οι πρόγονοί μας έκαναν για να επιβιώσουν από τη ζέστη;

Νομίζω ότι ήταν πάντα πρόβλημα. Υπάρχει καταγραφή θανάτων από τη ζέστη που πάει εκατοντάδες χρόνια πριν. Η Φιλαδέλφεια το 1776 είχε ένα μεγάλο κύμα θερμότητας που προκάλεσε θανάτους.

Επίσης φτάνουμε σε μεγαλύτερες ηλικίες και τώρα είμαστε πιο αστικοί από ό, τι ήμασταν ποτέ στην ιστορία μας. Αυτό το πυκνό πλήθος μπορεί να συνδυαστεί με το φαινόμενο αστικής «θερμικής νησίδας»  σε μεγάλες πόλεις. Οι ηλικιωμένοι μας είναι επίσης πιο απομονωμένοι από ό, τι στο παρελθόν, οπότε και αυτοί οι παράγοντες μπορεί να παίξουν ρόλο.

Αν μπορεί να προβλέψει κάτι με σιγουριά, η IPCC, η Διακυβερνητική Επιτροπή για την Κλιματική Αλλαγή, αυτό είναι ότι στο μέλλον είναι η αύξηση σε διάρκεια και ένταση που θα έχουν τα κύματα θερμότητας σε πολλά μέρη του κόσμου, στο μέλλον.

 

Μετάφραση άρθρου από Proctoclinc

Πηγή: https://www.scientificamerican.com/

Γιατί υπάρχουν πήγματα αίματος στα κόπρανά μου;

/in /by

Η παρατήρηση αίματος στα κόπρανα – ειδικά αν αυτή είναι συχνή – αποτελεί ένα ανησυχητικό σημάδι, που πιθανώς χρήζει περαιτέρω ιατρικής διερεύνησης. Όταν όμως στα κόπρανα παρατηρούνται πήγματα αίματος (θρόμβοι), δηλαδή μικρές μάζες από αίμα, τότε η ιατρική διερεύνηση των αιτιών αυτού του φαινομένου πρέπει να θεωρείται δεδομένη. Οι θρόμβοι στα κόπρανα αποτελούν σαφή ένδειξη ότι πιθανότατα υπάρχει αιμορραγία σε κάποιο σημείο του παχέος εντέρου.

Υπάρχουν αρκετά αίτια που προκαλούν αιμορραγία στο παχύ έντερο:

Εκκολπωματίτιδα

Πολλοί άνθρωποι έχουν μικρές σακούλες στο κόλον τους που εξέχουν προς τα έξω μέσω αδύναμων σημείων, σαν ένας εσωτερικός σωλήνας που προεξέχει στα αδύναμα σημεία ενός λάστιχου. Κάθε σακουλάκι ονομάζεται εκκόλπωμα. Τα σακουλάκια αυτά στον πληθυντικό ονομάζονται εκκολπώματα, ενώ η πάθηση της εμφάνισης εκκολπωμάτων ονομάζεται εκκολπωμάτωση.

Μερικές φορές αυτά τα σακουλάκια σπάνε, με αποτέλεσμα να παρατηρείται μεγάλη ποσότητα αίματος στα κόπρανα. Συχνά, η αιμορραγία στα εκκολπώματα σταματάει από μόνη της, χωρίς να συνοδεύεται από πόνο ή άλλα συμπτώματα.

Εάν όμως δεν σταματήσει από μόνη της, τότε ενδεχομένως να απαιτείται χειρουργική αντιμετώπιση. Η θεραπεία μπορεί να περιλαμβάνει επίσης μεταγγίσεις αίματος και ενδοφλέβια χορήγηση υγρών.

Λοιμώδης κολίτιδα

Η κολίτιδα είναι μία φλεγμονή του παχέος εντέρου. Καλείται λοιμώδης όταν έχει προκληθεί από ιούς, βακτήρια, παράσιτα ή μύκητες. Η συγκεκριμένη φλεγμονή συνδέεται συχνά με τροφική δηλητηρίαση. Τα συμπτώματα ενδέχεται να περιλαμβάνουν:

  • διάρροια
  • κοιλιακό άλγος
  • αίμα στα κόπρανα
  • αίσθημα άμεσης ανάγκης αφόδευσης
  • πυρετό
  • ναυτία
  • αφυδάτωση

Η θεραπεία της κολίτιδας ενδέχεται να περιλαμβάνει:

  • αντιβιοτικά φάρμακα
  • αντιικά φάρμακα
  • αντιμυκητιασικά φάρμακα
  • συμπληρώματα σιδήρου
  • χορήγηση υγρών

Ισχαιμική κολίτιδα

Ισχαιμική κολίτιδα ονομάζεται η κατάσταση όπου έχουμε μειωμένη ροή του αίματος στο παχύ έντερο – συνήθως προκαλείται από στενωμένες ή μπλοκαρισμένες αρτηρίες. Η μειωμένη ροή του αίματος συνεπάγεται και παροχή μειωμένων επιπέδων οξυγόνου στην πεπτική οδό, με αποτέλεσμα να προκαλείται πόνος και να υπάρχει κίνδυνος βλάβης του παχέος εντέρου.

Τα συμπτώματα της ισχαιμικής κολίτιδας μπορεί να περιλαμβάνουν:

  • κοιλιακό άλγος
  • ναυτία
  • αίμα ή θρόμβους αίματος στα κόπρανα
  • διέλευση αίματος από τον πρωκτό χωρίς παρουσία κοπράνων
  • διάρροια
  • αίσθημα άμεσης ανάγκης αφόδευσης

Εάν πρόκειται για μια περίπτωση ήπιας ισχαιμικής κολίτιδας, τα συμπτώματα θα υποχωρήσουν σε λίγες ημέρες. Ο γιατρός σας ενδεχομένως να σας χορηγήσει επιπλέον, αντιβιοτικά και υγρά (ενδοφλεβίως). Εάν όμως τα συμπτώματα είναι πιο σοβαρά και επίμονα τότε απαιτείται θεραπεία του αιτίου που προκαλεί την κολίτιδα.

Φλεγμονώδης νόσος του εντέρου

Φλεγμονώδης νόσος του εντέρου είναι ένας όρος που χρησιμοποιείται για να περιγράψει έναν αριθμό χρόνιων φλεγμονωδών νόσων του γαστρεντερικού συστήματος. Οι δύο πιο κοινές είναι η ελκώδης κολίτιδα και η νόσος του Crohn. Τα συμπτώματα ενδέχεται να περιλαμβάνουν:

  • κοιλιακό άλγος
  • διάρροια
  • κόπωση
  • πυρετό
  • αίμα ή θρόμβους αίματος στα κόπρανα
  • μειωμένη όρεξη
  • απώλεια βάρους

Η θεραπεία της φλεγμονώδους νόσου του εντέρου ενδέχεται να περιλαμβάνει:

  • αντιβιοτικά και αντιφλεγμονώδη φάρμακα
  • παυσίπονα
  • φαρμακευτική αγωγή για την αντιμετώπιση της διάρροιας
  • χειρουργική αντιμετώπιση

Άλλες πιθανές αιτίες

Εάν παρατηρείται αίμα στα κόπρανα τότε είναι πολύ πιθανό να υπάρχουν και θρόμβοι αίματος. Κάποιες από τις παθήσεις που ευθύνονται για την παρουσία αίματος στα κόπρανα είναι:

  • καρκίνος παχέος εντέρου
  • πολύποδες εντέρου
  • πρωκτίτις
  • γαστρίτις
  • πεπτικό έλκος
  • ραγάδα πρωκτού
  • αιμορροΐδες

Πότε πρέπει να δείτε έναν γιατρό;

Η ανεξήγητη αιμορραγία είναι πάντα ένας καλός λόγος για να επισκεφτείτε τον γιατρό σας προκειμένου να έχετε μία άμεση και αξιόπιστη διάγνωση. Εάν όμως έχετε πήγματα αίματος (θρόμβους) στα κόπρανά σας, αυτό αποτελεί ένδειξη ότι η αιμορραγία είναι σημαντική και πρέπει να σας εξετάσει γιατρός το συντομότερο δυνατό.

Πρέπει να επισκεφτείτε άμεσα τον γιατρό σας και στις περιπτώσεις που έχετε εμφανίσει και επιπλέον συμπτώματα, όπως:

  • σοβαρό κοιλιακό άλγος
  • υψηλό πυρετό
  • ζαλάδες
  • λιποθυμία
  • ταχυπαλμίες
  • αιματέμεση (εμετός με αίμα)

Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε τη διατροφή για να «καθαρίσετε» το παχύ έντερο;

/in /by

Ο καθαρισμός του παχέος εντέρου είναι μία «μόδα» της εποχής μας, που στόχο έχει την αποβολή των τοξινών από τον οργανισμό μας – στο πλαίσιο μίας κουλτούρας ολιστικής υγείας. Οι θιασώτες αυτής της πρακτικής υποστηρίζουν ότι είναι σημαντικό ανά διαστήματα να κάνουμε καθαρισμό του εντέρου ώστε να αποβάλουμε τις τοξίνες και άλλες βλαβερές ουσίες, οι οποίες ενδέχεται να επηρεάζουν αρνητικά την υγεία μας. Έχουν όμως όλα αυτά επιστημονική βάση ή είναι απλώς δοξασίες;

Η μελέτη των παθήσεων και του τρόπου λειτουργίας του εντέρου έχει σημειώσει αλματώδη πρόοδο τα τελευταία χρόνια. Όμως, παρά την πρόοδο, υπάρχουν αρκετά πράγματα, τα οποία δεν γνωρίζουμε ακόμη, ή χρήζουν περαιτέρω μελέτης. Ως εκ τούτου, δεν πρέπει να λαμβάνουμε αποφάσεις για την υγεία μας ελαφρά τη καρδία.

Υπάρχουν περιπτώσεις όπου είναι απαραίτητος ο καθαρισμός του εντέρου. Τέτοιες περιπτώσεις είναι:

  • Προετοιμασία χειρουργείου
  • Προετοιμασία για κολονοσκόπηση
  • Θεραπεία δυσκοιλιότητας
  • Έλεγχος καρκίνου του εντέρου

Στις παραπάνω περιπτώσεις όπου ο καθαρισμός του εντέρου είναι απαραίτητος, πρέπει να γίνεται μετά από συμβουλή γιατρού και σύμφωνα με τις οδηγίες αυτού. Κι αυτό διότι ο τακτικός καθαρισμός του εντέρου (για παράδειγμα με κλύσμα) μπορεί να προκαλέσει σοβαρά προβλήματα υγείας.

Καθάρισμα του εντέρου μέσω της διατροφής

Το καθάρισμα του εντέρου μπορεί να γίνει και με πιο φυσικές «συνταγές». Ένας από τους πιο εύκολους και φυσικούς τρόπους να βοηθήσουμε το έντερό μας να αποβάλλει ό,τι δεν χρειάζεται, είναι να εντάξουμε στη διατροφή μας συγκεκριμένα τρόφιμα, όπως:

  1. Μπρόκολο: Η AHR (Aryl Hydrocarbon Receptor) είναι μία πρωτεΐνη με σημαντικό ρόλο στην προστασία του οργανισμού μας από ρύπους, τοξίνες και διάφορα παθογόνα, που υπάρχουν στους πνεύμονες, στο δέρμα και το έντερό μας. Τα σταυρανθή λαχανικά, όπως το μπρόκολο, περιέχουν ουσίες που βοηθούν την ανάπτυξη της AHR, με αποτέλεσμα τον καθαρισμό από τοξίνες και παθογόνα και του εντέρου.
  2. Γιαούρτι: Το παραδοσιακό γιαούρτι, όπως και άλλα γαλακτοκομικά που έχουν υποστεί ζύμωση (κεφίρ, αριάνι, ξινόγαλα), περιέχουν προβιοτικά, τα οποία παίζουν εξαιρετικά ευεργετικό ρόλο στη μικροβιακή χλωρίδα του εντέρου. Η τακτική κατανάλωση τέτοιων προϊόντων βοηθάει στην εξισορρόπηση της χλωρίδας και στη σωστή λειτουργία του εντέρου.
  3. Μήλα: Τα μήλα είναι πλούσια σε πηκτίνη, μια υδατοδιαλυτή φυτική ίνα, η οποία έχει την ιδιότητα να απορροφά σάκχαρα και λίπη που φτάνουν στο έντερο. Με αυτό τον τρόπο βοηθά στην καλύτερη λειτουργία του.
  4. Σύκα: Είτε φρέσκα είτε αποξηραμένα, τα σύκα είναι ένα φρούτο πλούσιο σε φυτικές ίνες και μαγνήσιο, ενώ έχει και αντιοξειδωτικές ιδιότητες. Εδώ και πολλά χρόνια θεωρείται ένα φυσικό καθαρτικό, με ευεργετική συμβολή στην υγεία του εντέρου.
  5. Προϊόντα ολικής αλέσεως: Είναι πλούσια σε φυτικές ίνες, οι οποίες βοηθούν στην κίνηση του εντέρου με ομαλό τρόπο και προλαμβάνουν τη δυσκοιλιότητα, αλλά και περισσότερο οδυνηρές καταστάσεις, όπως οι αιμορροΐδες.
  6. Καφές: Ο καφές είναι ένα ακόμη φυσικό καθαρτικό. Μία από τις βασικές λειτουργίες της καφεΐνης είναι να διεγείρει την εγκεφαλική λειτουργία. Όπως έχουμε τονίσει πολλές φορές το έντερο λειτουργεί επί της ουσίας ως ένας δεύτερος εγκέφαλος στον οργανισμό μας. Συνεπώς, ο καφές επιδρά και στη διέγερση της λειτουργίας του εντέρου μας.
  7. Λιναρόσπορος: Θεωρείται υπερτροφή, και είναι πλούσιος σε ωμέγα-3 λιπαρά οξέα, φυτικές ίνες και αντιοξειδωτικά. Η τακτική κατανάλωση λιναρόσπορου, μπορεί να βοηθήσει στην καλύτερη λειτουργία του εντέρου.

Τα οφέλη των φυτικών ινών

Ο μέσος άνθρωπος στον δυτικό κόσμο προσλαμβάνει μέσω της διατροφής του 13-19 γραμμάρια φυτικών ινών. Για καλή λειτουργία του εντέρου, η ημερήσια κατανάλωση φυτικών ινών πρέπει να κυμαίνεται μεταξύ 25 και 35 γραμμαρίων. Αυτό σημαίνει πως οι περισσότεροι από μας καταναλώνουμε μόλις το ήμισυ των φυτικών ινών που χρειάζεται ο οργανισμός μας για καλή εντερική λειτουργία.

Εάν προσπαθήσουμε να διπλασιάσουμε τις φυτικές ίνες που καταναλώνουμε, κι επιπλέον τις μοιράσουμε σε αρκετά γεύματα, θα έχουμε καταφέρει να βελτιώσουμε την υγεία του εντέρου μας.

Δυσπλασία πρωκτού: Τι είναι και πότε μπορεί να εξελιχθεί σε καρκίνο του πρωκτού;

/in /by

Τι είναι η δυσπλασία πρωκτού;

Ο πρωκτός είναι το τελευταίο τμήμα του παχέος εντέρου. Πρόκειται για έναν κοντό σωλήνα, ο οποίος περιβάλλεται από τους μυς του σφιγκτήρα (εσωτερικά και εξωτερικά) που παρέχουν έλεγχο στην εγκράτεια του εντέρου. Η επένδυση του πρωκτού (το πλακώδες επιθήλιο)  ή του γύρω περιπρωκτικού δέρματος μπορεί να γίνει ανώμαλη και να προκληθεί δυσπλασία του πρωκτού (προκαρκινική κατάσταση).

Εάν η δυσπλασία δεν θεραπευτεί, ενδέχεται να εξελιχθεί σε καρκίνο του πρωκτού. Ο καρκίνος του πρωκτού προκύπτει όταν τα φυσιολογικά κύτταρα του επιθηλίου του πρωκτού ή του περιβάλλοντος δέρματος, διαιρούνται και αναπτύσσονται ανεξέλεγκτα. Είναι μία πάθηση που αφορά και τα δύο φύλα αλλά περίπου τα δύο τρίτα των ασθενών είναι συνήθως γυναίκες. Τα περιστατικά πρωκτικού καρκίνου αυξάνονται σε παγκόσμιο επίπεδο και ιδιαίτερα στις πιο ανεπτυγμένες κοινωνίες.

Τι προκαλεί τις πρωκτικές δυσπλασίες;

Ο συνηθέστερος παράγοντας κινδύνου για την πρωκτική δυσπλασία είναι ο ιός HPV. Υπάρχουν αρκετοί τύποι του συγκεκριμένου ιού, ο οποίος μεταδίδεται σεξουαλικά. Η πλειοψηφία των ανθρώπων με HPV δεν εμφανίζουν συμπτώματα, όμως, ορισμένοι μπορεί να αναπτύξουν δυσπλασία. Πρέπει εδώ να τονίσουμε ότι κάποιος μπορεί να μολυνθεί με τον συγκεκριμένο ιό ακόμη και χωρίς να έχει σεξουαλική δραστηριότητα. Ερχόμενος σε επαφή με ένα άτομο που φέρει τον ιό και μετά αγγίξει τον πρωκτό ή την περιοχή των γεννητικών οργάνων μπορεί να κολλήσει τον HPV.

Οι συνηθέστεροι παράγοντες κινδύνου για την ανάπτυξη προ-καρκινικών αλλοιώσεων είναι:

  • το πρωκτικό σεξ
  • η μόλυνση με τον ιό HIV
  • η συχνή εναλλαγή σεξουαλικών συντρόφων
  • η ασυνέπεια στη χρήση προφυλακτικού
  • η μόλυνση με τον ιό HPV
  • η λήψη ανοσοκατασταλτικών φαρμάκων
  • η προηγούμενη παρουσία κονδυλωμάτων
  • το πεσμένο ανοσοποιητικό (άνθρωποι που κάνουν χημειοθεραπείες, μεταμοσχευμένοι ασθενείς, κ.λπ.)
  • το χρόνιο κάπνισμα
  • η ηλικία (άνω των 50)

Οι γυναίκες με προηγούμενο ιστορικό HPV του τραχήλου της μήτρας κινδυνεύουν επίσης να αναπτύξουν πρωκτική δυσπλασία.

Συμπτώματα και διάγνωση δυσπλασιών πρωκτού

Οι δυσπλασίες στον πρωκτό, στις περισσότερες περιπτώσεις, δεν συνοδεύονται από συμπτώματα. Όταν υπάρχουν συμπτώματα, αυτά μπορεί να περιλαμβάνουν:

  • πρωκταλγία
  • κνησμό
  • εξάνθημα ή έλκος, που δεν υποχωρεί
  • ένα εξόγκωμα
  • αιμορραγία πρωκτού
  • πύον

Δεδομένου ότι τις περισσότερες φορές οι δυσπλασίες δεν συνοδεύονται από συμπτώματα, η διάγνωσή τους γίνεται συνήθως κατά τη διάρκεια μιας εξέτασης ρουτίνας. Αλλά και όταν υπάρχουν συμπτώματα, είναι πολύ συχνό το φαινόμενο η δυσπλασία να συγχέεται με άλλες παθήσεις, όπως η αιμορροϊδοπάθεια. Γι’ αυτό, στη συγκεκριμένη πάθηση, μεγαλύτερη σημασία δεν έχει το είδος της εξέτασης αλλά η εξειδίκευση και η εμπειρία του γιατρού που θα την κάνει.

Η λήψη του ιστορικού του ασθενούς και η κλινική εξέταση είναι το πρώτο βήμα για να γίνει η διάγνωση. Στη συνέχεια, ο γιατρός θα προχωρήσει σε επισκόπηση της περιπρωκτικής περιοχής, για τυχόν εμφανείς αλλοιώσεις, και σε δακτυλική εξέταση πρωκτού και ορθού.

Η κυτταρολογική εξέταση του πρωκτού (Test Pap Πρωκτού) – με λήψη δείγματος από τον πρωκτικό σωλήνα – είναι μία εξέταση με την οποία ανιχνεύονται τυχόν προκαρκινικές βλάβες.

Η πιο ακριβής εξέταση για τον εντοπισμό των δυσπλασιών είναι η πρωκτοσκόπηση υψηλής ευκρίνειας.

Η κολονοσκόπηση είναι ακόμη μία εξέταση, η οποία κρίνεται απαραίτητη για ορισμένους ασθενείς προκειμένου να εξεταστεί και το υπόλοιπο τμήμα του εντέρου.

Θεραπεία δυσπλασιών πρωκτού

Εφόσον οι δυσπλασίες επιβεβαιωθούν από τη βιοψία, τότε μπορούν να θεραπευτούν με τη μέθοδο του καυτηριασμού, ώστε να σταματήσει η εξέλιξή τους και στη συνέχεια να εξαλειφθούν. Υπάρχουν αρκετές μέθοδοι καυτηριασμού (Ηλεκτροδιαθερμία, Laser, κ.ά).

Στην Proctoclinic επιλέγουμε να θεραπεύουμε τις δυσπλασίες με χρήση διοδικού  Laser 1470 nm, αφού το συγκεκριμένο μήκος μας διασφαλίζει επιφανειακή και ελεγχόμενη διείσδυση θερμικής ενέργειας, μόνο στο πρώτο χιλιοστό του επιθηλίου, το οποίο είναι και στόχος της θεραπείας μας, προστατεύοντας τους ιστούς κάτω από το επιθήλιο.

Το πιο σημαντικό όμως στη θεραπεία των δυσπλασιών δεν είναι η επιλογή της μεθόδου αλλά η επιλογή του γιατρού. Πρόκειται για μία πάθηση, η οποία, τόσο για τη διάγνωσή της όσο και για τη θεραπεία της, απαιτεί εξειδίκευση και μεγάλη εμπειρία.

Οι ασθενείς με δυσπλασίες στον πρωκτό πρέπει να παρακολουθούνται από εξειδικευμένο γιατρό κάθε 4 με 6 μήνες τα πρώτα χρόνια μετά τη θεραπεία, και κάθε χρόνο για το υπόλοιπο της ζωής τους. Φυσικά, στην εμφάνιση οποιουδήποτε συμπτώματος πρέπει να κλείσουν αμέσως ραντεβού με τον γιατρό τους.

Στις δυσπλασίες είναι συχνό το φαινόμενο επανεμφάνισής τους.

Περιεδρικό απόστημα και πρωκτικό συρίγγιο

/in /by

Περιεδρικό απόστημα ονομάζεται η κοιλότητα με πύον, που εντοπίζεται κοντά στον πρωκτό ή το ορθό. Σε ποσοστό περίπου 90%, τα αποστήματα αυτά είναι αποτέλεσμα οξείας λοίμωξης στους εσωτερικούς αδένες του πρωκτού. Η λοίμωξη αυτή δημιουργείται όταν βακτήρια, κόπρανα ή ξένη ύλη φράσσουν τον πρωκτικό αδένα και εισχωρούν μέσα στον ιστό γύρω από τον πρωκτό ή το ορθό, καταλήγοντας να συσσωρεύονται σε μια κοιλότητα, όπου δημιουργείται το απόστημα.

Το πρωκτικό συρίγγιο, συχνά, δημιουργείται ως αποτέλεσμα προηγούμενου ή υπάρχοντος πρωκτικού αποστήματος. Αυτό συμβαίνει σε έως και 40% των ασθενών με αποστήματα. Το συρίγγιο είναι μια επιθηλιακή σήραγγα που συνδέει έναν φραγμένο αδένα μέσα στο πρωκτικό κανάλι με το εξωτερικό δέρμα.

Κατηγοριοποίηση

Τα περιεδρικά αποστήματα ταξινομούνται ανάλογα με τους σφιγκτήρες του πρωκτού και την υπόλοιπη δομή της περιοχής (πρωκτού και ορθού).

Κι έτσι έχουμε τα εξής:

• περιπρωκτικό απόστημα

• παραπρωκτικό απόστημα

• διασφιγκτηριακό απόστημα

• απόστημα έξω από τον ανελκτήρα μυ του ορθού

Εάν κάποιος από αυτούς τους συγκεκριμένους τύπους αποστήματος απλώνεται μερικώς περιφερειακά γύρω από τον πρωκτό ή τον ορθό, ονομάζεται πεταλοειδές απόστημα.

Τα συρίγγια ταξινομούνται από τη σχέση τους με τμήματα του συμπλέγματος σφιγκτήρα – πρωκτού (τους μύες που μας επιτρέπουν να ελέγχουμε τα κόπρανα), με την εξής κατηγοριοποίηση:

1. επιφανειακό συρίγγιο

2. μεσοσφιγκτηριακό συρίγγιο

3. διασφιγκτηριακό συρίγγιο

4. άνω-σφιγκτηριακό συρίγγιο

5. και έξω-σφιγκτηριακό συρίγγιο

 

Το μεσοσφιγκτηριακό είναι το πιο κοινό συρίγγιο, ενώ το έξω-σφιγκτηριακό είναι το λιγότερο κοινό. Αυτές οι ταξινομήσεις είναι σημαντικές για να βοηθήσουν τον χειρουργό να λάβει αποφάσεις θεραπείας.

Συμπτώματα

Ο πόνος στην περιοχή του πρωκτού, το πρήξιμο, η ερυθρότητα του δέρματος και ο πυρετός είναι τα πιο κοινά συμπτώματα ενός αποστήματος. Περιστασιακά, μπορεί να υπάρχει αιμορραγία από το ορθό, ή ουρολογικά συμπτώματα, όπως πρόβλημα κατά την έναρξη ούρησης ή επώδυνη ούρηση.

Σε ασθενείς με συρίγγια, συνήθως έχει προηγηθεί απόστημα πρωκτού το οποίο παροχετεύτηκε από αυτόματη ή χειρουργική διάνοιξη. Ο πόνος στην περιοχή του πρωκτού, η διαρροή από το περιπρωκτικό δέρμα, ο ερεθισμός του περιπρωκτικού δέρματος και μερικές φορές η πρωκτική αιμορραγία, μπορεί να συνιστούν συμπτώματα πρωκτικού συριγγίου.

Εξέταση

Απαιτείται λήψη προσεκτικού ιστορικού αναφορικά με τα ορθοπρωκτικά συμπτώματα και σύγκριση αυτού με το παρελθόν ιατρικό ιστορικό, και κατόπιν κλινική εξέταση. Κοινά ευρήματα που οδηγούν στη διάγνωση ενός περιφερειακού αποστήματος τα εξής:

• πυρετός

• ερυθρότητα

• οίδημα

• ευαισθησία στην ψηλάφηση

Και ενώ τα περισσότερα αποστήματα είναι ορατά στο δέρμα γύρω από τον πρωκτό, είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι μπορεί να μην υπάρχει κάποιο εμφανές εξωτερικό απόστημα, παρά μόνο πόνος ή πίεση στο ορθό. (Μια δαχτυλική εξέταση μπορεί να προκαλέσει εξαιρετικό πόνο.)

Συνήθως όμως κατά την κλινική εξέταση ενός πρωκτικού συριγγίου εντοπίζουμε ένα εξωτερικό άνοιγμα από το οποίο ρέει πύον, αίμα ή κόπρανα.

Η δημιουργία κοκκιώματος στο εξωτερικό στόμιο συνήθως υποδηλώνει εγκατεστημένο συρίγγιο. Μια δακτυλική εξέταση μπορεί να παράξει πύον από το εξωτερικό άνοιγμα. Κάποια συρίγγια κλείνουν αυθόρμητα και η διαρροή μπορεί να είναι διαλείπουσα, πράγμα το οποίο δυσχεραίνει τον εντοπισμό τους κατά την κλινική εξέταση.

Περιστασιακά μπορεί να ψηλαφηθεί ένα «κορδόνι» στο εξωτερικό άνοιγμα προς το πρωκτικό κανάλι, όπου μπορεί να υπάρχει εσωτερικό άνοιγμα του συριγγίου.

Διαγνωστικές εξετάσεις

Τα περισσότερα περιεδρικά αποστήματα και τα πρωκτικά συρίγγια διαγιγνώσκονται και αντιμετωπίζονται βάσει κλινικών ευρημάτων. Περιστασιακά, μπορεί να χρειαστούν επιπρόσθετες εξετάσεις για τη διάγνωση ή την οριοθέτηση του πρωκτικού συριγγίου. Σήμερα, τόσο ο παραδοσιακός δισδιάστατος όσο και ο τρισδιάστατος ενδοπρωκτικός υπέρηχος είναι ένας πολύ αποτελεσματικός τρόπος διάγνωσης ενός βαθέος περιπρωκτικού αποστήματος, που μπορεί να εντοπίσει το πεταλοειδές απόστημα και να οριοθετήσει τη διαδρομή του συριγγίου.

Ο υπέρηχος μπορεί να γίνει με την έγχυση υπεροξειδίου του υδρογόνου μέσα στο συρίγγιο (δια του εξωτερικού ανοίγματος), ώστε να γίνει πιο ακριβής η εξέταση. Οι αξονικές τομογραφίες μπορεί να είναι χρήσιμες για ασθενείς με πολύπλοκες λοιμώξεις, πολλαπλά συρίγγια, ή με άλλες ιατρικές παθήσεις που μπορεί να εκδηλώνονται με παρόμοιο τρόπο, όπως η νόσος του Crohn. Έχει αποδειχθεί ότι η πυελική μαγνητική τομογραφία έχει ακρίβεια έως και 90% για τη χαρτογράφηση του συριγγίου και τον εντοπισμό εσωτερικών ανοιγμάτων.

Τι είναι τα προβιοτικά και πότε μπορούν πραγματικά να μας βοηθήσουν; 5 πράγματα που πρέπει να γνωρίζετε για αυτά

/in /by

Τα προβιοτικά είναι «της μόδας» στις μέρες μας, τόσο μάλιστα που ο αριθμός των ενηλίκων που λαμβάνουν προβιοτικά ή πρεβιοτικά συμπληρώματα (για τα οποία υπάρχει η άποψη ότι μπορούν να κάνουν το έντερό μας νεότερο»), έχει υπερδιπλασιαστεί μέσα στην τελευταία 10ετία.

Αλλά τα προβιοτικά είναι ένα συμπλήρωμα που χρησιμοποιείται και στα παιδιά. Μάλιστα, στις ΗΠΑ τα συμπληρώματα προβιοτικών είναι σταθερά στην κορυφαία 5άδα των συμπληρωμάτων διατροφής για παιδιά. Όμως, τι ακριβώς είναι αυτά τα χαπάκια που τόσοι άνθρωποι λαμβάνουν ως συμπλήρωμα στη διατροφή τους;

Τι είναι τα προβιοτικά;

Τα προβιοτικά είναι συμπληρώματα διατροφής που περιέχουν ζωντανούς οργανισμούς (βακτήρια) και ζυμομύκητες. Οι μικροοργανισμοί αυτοί βρίσκονται φυσιολογικά και στο έντερό μας, και ωφελούν τον οργανισμό μας – ειδικά το πεπτικό σύστημα. Τα προβιοτικά που λαμβάνουμε μέσω συμπληρωμάτων ή τροφίμων είναι αντίστοιχα με αυτά που βρίσκονται στο έντερό μας και, επί της ουσίας, ενισχύουν αυτά του εντέρου.

Τι κάνουν τα προβιοτικά;

Για να κατανοήσουμε τον ρόλο των προβιοτικών πρέπει πρώτα να κατανοήσουμε τη λειτουργία του εντέρου. Το εσωτερικό του εντέρου μας, όπως και κάθε επιφάνεια του σώματός μας, είναι καλυμμένο με μικροσκοπικά πλάσματα, κυρίως βακτήρια. Αυτοί οι οργανισμοί δημιουργούν ένα μικρο-οικοσύστημα γνωστό ως μικροβίωμα. Και παρόλο που εμείς δεν συνειδητοποιούμε καν την ύπαρξή τους, το μικροβίωμα του εντέρου παίζει έναν πολύ σημαντικό ρόλο στην υγεία μας, και μπορεί να επηρεάσει ακόμη και τη διάθεση ή τη συμπεριφορά μας.

Υπάρχει λοιπόν η άποψη ότι η μείωση των «καλών» βακτηρίων στο έντερό μας θα επηρεάσει την υγεία μας αφού θα έχει διαταραχθεί η ομαλή λειτουργία του πεπτικού. Επομένως, πιστεύεται από πολλούς ότι η λήψη προβιοτικών διατηρεί τον αριθμό και την υγεία αυτών των μικροοργανισμών στα σωστά επίπεδα.

Ωστόσο, οι επιστημονικές έρευνες δείχνουν ότι η πραγματικότητα είναι κάπως διαφορετική. Τα προβιοτικά ωφελούν μόνο έναν μικρό αριθμό ατόμων, και παρακάτω εξηγούμε γιατί.

1. Προβιοτικά vs αντιβιοτικά

Για πολλά χρόνια οι γιατροί συνταγογραφούσαν αντιβιοτικά για να αντιμετωπίσουν μια σειρά από ασθένειες. Αν και τα αντιβιοτικά είναι εξαιρετικά χρήσιμα φάρμακα, συνοδεύονται συχνά και από ορισμένες ανεπιθύμητες παρενέργειες. Όσο συνεχίζουμε να λαμβάνουμε αντιβιοτικά τόσο πιο ανθεκτικές γίνονται οι ασθένειες σε αυτά. Αυτό σημαίνει πως αν συνεχίσουμε να παίρνουμε αντιβίωση για το παραμικρό, σε λίγο διάστημα τα αντιβιοτικά θα καταστούν αναποτελεσματικά στη θεραπεία.

Ένα άλλο ζήτημα με τα αντιβιοτικά είναι ότι επηρεάζουν αρνητικά το εντερικό μικροβίωμα, με αποτέλεσμα να διαταράσσεται η ομαλή λειτουργία του πεπτικού και, σε ορισμένες περιπτώσεις, ο οργανισμός μας να αδυνατεί να ανταποκριθεί σε βασικές λειτουργίες, όπως η ικανότητά του να παράγει βιταμίνες. Συνεπώς, η ικανότητα των προβιοτικών να αποκαθιστούν το μικροβίωμα έχει συμβάλλει στο να αποτελούν ένα σημαντικό εργαλείο για την αποκατάσταση της υγείας μας.

2. Δεν είναι όλα τα προβιοτικά το ίδιο και δεν αποτελούν όλα μέσο θεραπείας

Τα περισσότερα προβιοτικά που κυκλοφορούν στο εμπόριο δεν είναι τίποτα παραπάνω από placebo. Δεν λέμε ότι δεν είναι προβιοτικά. Αλλά ο οργανισμός μας είναι ανθεκτικός σε πολλά από αυτά, συνεπώς η λήψη τους δεν μας προσφέρει απολύτως τίποτα.

Υπάρχουν λίγα σκευάσματα, τα οποία περιέχουν συγκεκριμένους μύκητες και βακτήρια τα οποία όντως ενισχύουν το μικροβίωμα και μπορούν να χρησιμοποιηθούν σαν θεραπεία. Φυσικά, πρέπει κανείς να προσέξει τι είδους οργανισμούς περιλαμβάνονται στο σκεύασμα διότι, άλλοι απαιτούνται για τη θεραπεία π.χ της διάρροιας και άλλοι για τη δυσκοιλιότητα.

3. Τα προβιοτικά δεν έχουν πολλές παρενέργειες – και οι έμποροι το γνωρίζουν

Ενώ, όπως προαναφέραμε, τα προβιοτικά είναι άχρηστα στους περισσότερους ανθρώπους, επίσης, είναι και ακίνδυνα για τους περισσότερους ανθρώπους. Ορισμένοι μπορεί να έχουν κάποια συμπτώματα, όπως φούσκωμα, αέρια ή αλλαγές στις εντερικές τους συνήθειες. Ορισμένες ενδείξεις μάς λένε ότι η λήψη προβιοτικών μπορεί να σχετίζεται και με πονοκεφάλους. Όμως αυτές οι παρενέργειες είναι αφενός οι πιο σοβαρές αφετέρου εξαιρετικά σπάνιες.

Κι από τη στιγμή που η ζήτηση είναι τεράστια (η παγκόσμια αγορά προβιοτικών υπολογίζεται σε πάνω από 40 δισεκατομμύρια δολάρια σε ετήσια βάση), υπάρχουν αρκετοί πρόθυμοι να προσφέρουν το προϊόν, ακόμη κι αν γνωρίζουν ότι δεν έχει καμία ωφέλεια στον οργανισμό.

4. Τα προβιοτικά μπορεί να είναι επικίνδυνα για ανοσοκατασταλμένους ασθενείς

Για μια μικρή ομάδα ατόμων τα προβιοτικά μπορεί να είναι επικίνδυνα. Το ποσοστό αυτό βέβαια είναι μία περίπτωση σε εκατομμύρια. Πρόκειται για άτομα με πολύ αδύναμο ανοσοποιητικό σύστημα, όπως:

  • πάσχοντες από HIV/AIDS

  • άτομα με ορισμένες κληρονομικές ασθένειες

  • ασθενείς μετά από μεταμόσχευση ή μετά από θεραπεία για καρκίνο που λαμβάνουν ορισμένους τύπους ανοσοκατασταλτικών φαρμάκων

5. Συγκεκριμένα προβιοτικά βοηθούν στην αντιμετώπιση της ελκώδους κολίτιδας

Η ελκώδης κολίτιδα είναι μία μορφή φλεγμονώδους εντερικής νόσου, η οποία συνοδεύεται από πολύ σοβαρά και δυσάρεστα συμπτώματα. Τα συμπτώματα αυτά μπορούν να κατασταλούν με τη λήψη συγκεκριμένων προβιοτικών, τα οποία θα σας συνταγογραφήσει ειδικός γιατρός.

Στην πραγματικότητα η συγκεκριμένη ασθένεια είναι μία από τις ελάχιστες, για την οποία χρειάζεται κανείς να παίρνει προβιοτικά.

Ποια είναι η διαδικασία της πέψης και πόσος χρόνος χρειάζεται για την πέψη των τροφίμων;

/in /by

Οι περισσότεροι από μάς δεν εκτιμούμε όσο θα έπρεπε την εργασία που κάνει για εμάς το έντερό μας και γενικά το πεπτικό μας σύστημα. Από τη στιγμή που το φαγητό φύγει από το στόμα μας, σταματάμε να το σκεφτόμαστε. Τα τρόφιμα που καταναλώνουμε, όμως, δεν εξαφανίζονται τη στιγμή που εξέρχονται της στοματικής μας κοιλότητας. Παραμένουν στον οργανισμό μας για αρκετό διάστημα μέχρι να τα συναντήσουμε ξανά, σε διαφορετική μορφή, στη λεκάνη της τουαλέτας μας.

Το πεπτικό μας σύστημα αποτελείται από πολλά και πολύπλοκα υποσυστήματα, τα οποία εργάζονται άοκνα και συνεχώς, προκειμένου να επιτευχθεί η πέψη των τροφίμων. Πόσο χρόνο όμως χρειάζεται για να ολοκληρωθεί η συγκεκριμένη διαδικασία, πόσο διαρκεί, και πόσο επηρεάζεται από το είδος και την ποσότητα των τροφών που καταναλώνουμε;

Τι συμβαίνει κατά τη διάρκεια της πέψης;

Προφανώς, το πρώτο βήμα για την πέψη των τροφών είναι η τοποθέτησή τους στο στόμα μας και το μάσημά τους – ωστόσο, τα δόντια μας δεν κάνουν όλη τη δουλειά εδώ. Κατά τη διάρκεια αυτής της διαδικασίας – όπως επισημαίνει ο Αμερικανικός Οργανισμός για τον Διαβήτη, τις Πεπτικές και Νεφρικές Ασθένειες – οι σιελογόνοι αδένες μας εκκρίνουν υγρά ούτως ώστε το φαγητό να υγρανθεί αρκετά και να βοηθηθεί έτσι να περάσει από τον οισοφάγο κατά την κατάποση.

Αφού το φαγητό περάσει από τον οισοφάγο, φτάνει στον οισοφαγικό σφιγκτήρα, ο οποίος είναι ένας μυς που χαλαρώνει για να αφήσει το φαγητό να φτάσει στο στομάχι. Στη συνέχεια αναλαμβάνουν δράση οι μύες του στομάχου, αναμιγνύοντας το φαγητό με χωνευτικούς χυμούς. Ταυτόχρονα, οι αδένες που βρίσκονται στο στομάχι παράγουν διάφορα ένζυμα και οξέα, τα οποία ενεργούν έτσι ώστε το φαγητό να διασπαστεί σε ακόμη μικρότερα κομμάτια.

Στη συνέχεια, το φαγητό περνάει από το λεπτό και το παχύ έντερο, τα θρεπτικά συστατικά και το νερό που έχουν προκύψει από τη διαδικασία απορροφώνται στο κυκλοφορικό σύστημα, και στο παχύ έντερο, τα υγρά απόβλητα μετατρέπονται σε κόπρανα, τα οποία μεταφέρονται στο ορθό. Το ορθό, που βρίσκεται στο κάτω άκρο του παχέος εντέρου, αποθηκεύει τα κόπρανα έως ότου τα σπρώξει έξω κατά τη διάρκεια της εντερικής κένωσης.

Πόσο διαρκεί συνήθως όλη η πεπτική διαδικασία;

Ο χρόνος που απαιτείται για να ολοκληρωθεί η πεπτική διαδικασία – από τη στιγμή που βάζετε το φαγητό στο στόμα μέχρι τη στιγμή που το αποβάλετε – εξαρτάται από πολλούς παράγοντες. Συνήθως, ο χρόνος αυτός κυμαίνεται μεταξύ δύο και πέντε ημερών.

Πολλοί παράγοντες παίζουν ρόλο στη χρονική αυτή διάρκεια. Το είδος του φαγητού που καταναλώνεται, όμως, είναι ένας από τους βασικότερους. Για παράδειγμα, τα τρόφιμα με υψηλή περιεκτικότητα σε φυτικές ίνες μπορούν να επιταχύνουν την πέψη. Επίσης, η πεπτική διαδικασία είναι ευκολότερη και γρηγορότερη όταν καταναλώνουμε μη επεξεργασμένα τρόφιμα, διότι ο οργανισμός μας δυσκολεύεται περισσότερο να διασπάσει τα πολύπλοκα χημικά, τα οποία βρίσκονται στα επεξεργασμένα τρόφιμα.

Πολύπλοκα σάκχαρα, τρόφιμα με μεγάλη περιεκτικότητα σε λιπαρά, και τρόφιμα πλούσια σε πρωτεΐνες παίρνουν μεγαλύτερο χρόνο για να υποστούν επεξεργασία από τον οργανισμό μας. Επιπλέον, είναι σημαντικό να γνωρίζουμε ότι το πεπτικό μας σύστημα γίνεται πιο αργό χρόνο με το χρόνο, γι’ αυτό, είναι σημαντικό να προσαρμόζουμε το διαιτολόγιό μας στην ηλικία μας.

Ποιες παθήσεις μπορούν να επηρεάσουν τη χρονική διάρκεια της πεπτικής διαδικασίας;

Μια σειρά από παθήσεις μπορούν να επηρεάσουν τη λειτουργία του πεπτικού συστήματος. Ο επηρεασμός αυτός δεν αφορά αποκλειστικά την επιβράδυνση ή την επιτάχυνση της πεπτικής διαδικασίας, καθώς αυτοί οι δύο παράγοντες δεν αποτελούν τις μοναδικές ενδείξεις ότι κάτι ανησυχητικό συμβαίνει με το πεπτικό μας σύστημα.

Οι πιο συχνές από αυτές τις παθήσεις είναι:

Εάν υποπτεύεστε ότι κάτι δεν λειτουργεί σωστό στο πεπτικό σας σύστημα – για παράδειγμα, εάν έχετε συχνές διάρροιες ή δυσκοιλιότητα – καλό θα είναι να απευθυνθείτε άμεσα σε έναν εδικό. Υπάρχουν μια σειρά από εξετάσεις που μπορούν να γίνουν προκειμένου να αξιολογηθεί η κατάστασή σας. Το θετικό είναι ότι τα περισσότερα από τα προβλήματα που αφορούν το πεπτικό μπορούν να αντιμετωπιστούν με απλές αλλαγές στον τρόπο ζωής και διατροφής.